Werken en wonen in het Cruiseschip aan de A7

Maart 2011 was het, toen de medewerkers van de Belastingdienst en DUO (voorheen IB-Groep) verhuisden naar het nieuwe pand langs de A7.
Het pand dat, bezien vanuit de oudbouw, elke dag completer werd en waar de aanstaande bewoners steeds nieuwsgieriger naar werden.

Vanuit mijn opdracht bij DUO, gedetacheerd vanuit Yacht, leek het even alsof ik de verhuizing niet mee zou gaan maken. Maar jawel, er kwam een nieuwe opdracht en daarmee werd ik officieel medewerker van het nieuwe pand.

Wel met een duidelijke ‘E’ op mijn pas, de ‘E’ van Externe, iedereen kon het zien. Ik was duidelijk een tijdelijke ‘bewoner’. Maar ach, dat mocht de pret niet drukken en de pas achterstevoren dragen bleek de oplossing. Ik hoorde er volledig bij.

Want deze Cruiseschipervaring, waar zoveel over gezegd en geschreven was, die wilde ik natuurlijk niet missen.

Een pand waar veel over te doen was de 1e weken na oplevering. De meningen over het uiterlijk waren verdeeld. Maar nu we er alweer ruim een half jaar ‘wonen’, is het pand bereiken nog steeds het onderwerp dat tot de meeste gespreksstof leidt. De flexplekken, daar zijn we inmiddels aan gewend.

Het prachtige gebouw leidde de 1^e weken tot veel publiciteit in de pers, overwegend positief. Maar er was één verhaal over vechtende ambtenaren, dat geheel uit de lucht gegrepen bleek te zijn. De journalist vond het verhaal te mooi om dood te checken en heeft het ook nooit willen rectificeren. Jammer, want het delen van flexplekken zorgt juist voor meer contact met collega’s en bevordert de samenwerking.

En dan de alarmmeldingen die in sommige gevallen leidden tot ontruimingen…..goed testen en de medewerkers in beweging, maximaal 24 etages naar beneden. Die ambtenaren zitten veilig, want er wordt veel geoefend en ze worden er nog sportief van ook.

Op warme zomerdagen werd er door een ijsjesboer handig gebruik gemaakt van de situatie. Hordes ambtenaren naar buiten langs zijn karretje met ijs. In no time was hij uitverkocht. Zou hij achter de loze alarmmeldingen zitten? Handige ondernemer!

Als tijdelijk ‘bewoner’ heb ik de eer om dagelijks het enorme pand aan de Sterrenbos kant binnen te treden.
Eerst langs de rokers en de uitgestalde fietsen (inmiddels ligt er een verbod op het plaatsen van fietsen van medewerkers) en dan met de Rijkspas naar binnen.

De medewerkers van zowel DUO als Belastingdienst gaan met de roltrap naar de 1e verdieping, de Belastingdienst mensen stappen in de liften aan de noordkant, de mensen van DUO gebruiken de liften aan de zuidkant. Zou het zijn om te voorkomen dat ze elkaar in de haren vliegen? Vast niet, waarschijnlijk omdat DUO in de hoogbouw zit en Belastingdienst in het lage gedeelte.

De 1e weken waren wat onwennig. ‘He jij zit op mijn flexplek!’ En ‘welke locker had ik ook alweer?’ ‘Waar laat ik mijn spullen als ik moet uitloggen om in vergadering te gaan?’ Outlook afspraken waarvan de locatie ‘Grand Café’ was. Grand Café klinkt goed, maar waar is het?

Uiteindelijk kan ik zeggen, dat het een verademing is om in het nieuwe pand te mogen werken. Een nieuw pand met veel open ruimtes, flexplekken, een prettige kantine met een ruim assortiment en vele mogelijkheden om bij te praten. Samen in een roze ‘treincoupe’ of in de zomer met collega’s aan de picknicktafel buiten op het dakterras. En een Grand Café, wie kan dat nou zeggen?

Natuurlijk is er ook wat te zeuren. Het parkeren met de auto is niet ideaal, na 8.15u wordt het al tricky. Er wordt volop gewerkt aan de onderliggende parkeergarage, tot die tijd kun je beter op de fiets komen. De tijdelijke fietsenstalling is best even lopen. De 1^e ochtendbeweging zit er al vroeg op. In de toiletten met hippe wanddecoraties, helaas geen plekje om je mobiele en je papieren neer te leggen, wat tot vervelende ervaringen leidt. En dan de lift. Zeker de 1^e weken was dat even wennen. Je geeft beneden aan naar welke verdieping je wilt. 1 Van de 6 liften gaat open, als je geluk hebt, wordt je geduld niet op de proef gesteld en kun je snel instappen, voordat een collega besloot om de deuren te sluiten. Met een beetje mazzel zoeft hij direct door naar de etage van bestemming. Bij pech doet het aan als een ware stoplift. ‘Werk ze, fijne dag’ herhaalt zich dan talloze keren.

De sloopwerkzaamheden van de oudbouw zijn leuk om naar te kijken, maar leveren ook overlast in de nieuwbouw. Van geluidsoverlast tot aan trillingen die de gesprekken even onderbreken.

Er is een interne chatfunctie om elkaar in het pand nog makkelijker te bereiken. ‘Hé psst, ben je in ‘t schip vandaag?’ Een reële vraag, want thuiswerken wordt steeds gewoner gevonden.

De ‘pantry’ is een ware ontmoetingsplek. En alles is van glas zodat ook de hoge heren en dames dichterbij lijken dan ooit.

‘Caramel cappuccinootje drinken met een cupcake? Bespreken we ondertussen de strategie van de organisatie’….wat wil je nog meer, heerlijk!

Nee, die ambtenaren en die tijdelijke ambtenaren hebben het zo gek nog niet!