Bouwen

Nederland blijft achter in Europa als het gaat om economisch herstel. Opmerkelijk omdat onze economie historisch gezien gekoppeld is aan de Duitse economie. En in Duitsland is het herstel al geruime tijd aan de gang, gebaseerd op vertrouwen van de bevolking in het kabinet van Merkel.

Wat is er dan aan de hand in Nederland? Waarom komen wij maar niet uit het deel, integendeel gaat het onverminderd slecht? Wat blijkt: er wordt door mensen minder besteedt als het gaat om kleding, op terrassen iets drinken, lekker uit eten, leuke dingen doen etc. Dagblad van Het Noorden presenteert de nuchtere cijfers: 47% van de inwoners bezuinigt op uit eten gaan, 42% op vakanties en 41% op dagjes uit. Maar ook op grotere uitgaven wordt bezuinigt (38%), toch maar even geen nieuwe TV bijvoorbeeld.

En Rutte roept maar op om juist meer uit te geven. Een roepende in de woestijn… Mensen doen dat niet. En Logisch! Dit kabinet is bijzonder goed in vooral geen duidelijkheid en zekerheid geven. En dus weten we niet waar we aan toe zijn en stellen uitgaven zoveel als mogelijk uit. Met als gevolg een kwabbelende middenstand en economie en nog steeds heel veel bedrijven die kopje ondergaan, met als gevolg toenemende werkeloosheid en dus meer mensen die een beroep doen op uitkeringen.

De inflatie rijst de pan bij deze regering. Werkenden zien sinds de PvdA en VVD regeren hun inkomen verdampen (en dat houdt maar niet op: zoals het er nu naar uitziet gaat de heffingskorting eraan en worden de kindregelingen nog verder afgebouwd). Hoe is dat mogelijk? Met arbeid wordt toch de basis gelegd voor het kunnen uitgeven van geld? En zij die hun hele leven gewerkt hebben en nu dachten van hun pensioen te gaan genieten, zien een toenemende greep van deze regering in hun spaargeld.

Verkiezingsbeloften worden momenteel sneller overboord gegooid dan gemaakt. Was er niet een VVD belofte dat werkenden er 1000 euro op vooruit zouden gaan?

91% van de Noorderlingen, zo meldt het Dagblad van het Noorden, maakt zich zorgen. En terecht! Deze regering maakt geen keuzes. Het is pappen en nathouden. Deze overheid blijft maar geld uitgeven dat er niet is. Als bedrijven en huishoudens dat doen gaan ze failliet of komen ze in de schuldsanering. De overheid heeft een andere oplossing: we verhogen de lasten en halen meer geld op bij bedrijven en huishouden en doen er vervolgens minder voor. Ordinaire lastenverzwaring dus in twee vormen: hogere belastingen en heffingen en verlaging van de kwaliteit en niveau van tverlening.

Het wordt tijd om de echte problemen aan te pakken:

• het zorgstelsel, waar bijvoorbeeld apothekers financieel eigen belang hebben bij de medicijnen die ze daadwerkelijk verstrekken, declaraties worden ingediend voor niet verstrekte behandelingen, artsen die als ze een fout maken voor het herstel daarvan eveneens hun kosten vergoed krijgen en zorgtehuizen die inwoners op papier zelf hun eten laten verzorgen zodat ze nagenoeg gratis verblijven;
• het pensioenstelsel, wat voor niemand meer inzichtelijk is en waar riante premies in omgaan;
• het bancaire stelsel, waar nog steeds miljarden aan resultaten worden geboekt, maar die deels door overheidsgeld in stand zijn gehouden, nog steeds riante bonussen worden betaald, de spaarrente absurd laag is en de kredietverlening totaal niet op de werkelijkheid gebaseerd is;
• het hypotheekstelsel dat scheefgroei vertoond, huizenbezit stimuleren is goed, maar waarom met een huis van een miljoen euro de rente aftrekken?
• De niet te doorgronden brei van toeslagen en heffingen in ons belastingstelsel.
• En niet te vergeten een overheid die als een te zware kop op de samenleving drukt, zich overal mee bemoeid en daardoor enorm veel geld verspilt, zonder zich af te vragen wat de samenleving zelf kan, dat faciliteert en zich bezint op de pijnlijke vraag waar de rol van de overheid feitelijk echt van meerwaarde is.

Laten we de lastenverhogingen nu maar eens achterwege, de werkenden en de gepensioneerde ontzien en de echte systeemproblemen aanpassen. Het wordt tijd dat de overheid beseft waarvoor zij in het leven is geroepen, namelijk ten dienste van de samenleving en niet voor haar eigen genot.

88% van de Noorderlingen heeft geen vertrouwen in Samsom en Rutte. Gezien het bovenstaande volstrekt begrijpelijk. Maar wel een ernstige zaak: het draagvlak voor beleid is volledig weg.

Er moeten nu keuzes worden gemaakt, tav het zorgstelsel, ten aanzien van het pensioenstelsel, ten aanzien van de particuliere schulden en het bankenstelsel en tegelijkertijd worden geïnvesteerd in maatschappelijk initiatief, ondernemen en werken. 49% van de Noorderlingen maakt zich zorgen over werk en inkomen. Zij hebben recht op zekerheid! Dus aanpakken dat stelsel, maar dan ook de zekerheid bieden dat we de komende tien tot twintig jaar weten waar we aan toe zijn. Nederland heeft behoefte aan eendrachtige samenwerking, draagvlak, zekerheid en vertrouwen. Pas dan kunnen we weer aan onze toekomst bouwen.